Η κήρυξη του μύλου ως διατηρητέο μνημείο απαιτήθηκε από την 26η ΕΒΑ Καλαμάτας και από την Υπηρεσία Νεότερων Μνημείων Δυτικής Ελλάδας,στην Πάτρα. Έτσι στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεότερων Μνημείων η κήρυξή του έγινε ομόφωνα ως κλασικό δείγμα κτιρίου της προβιομηχανικής περιόδου.

Η ανακατασκευή έγινε με απόλυτο σεβασμό στο παλιό κτίσμα, τηρήθηκαν όλες οι παραδοσιακές τεχνικές, επιλέχθηκαν παλιά υλικά, αλλά και φιλικά με το περιβάλλον και ανεξαρτήτως κόστους επιλέχθηκε πάντα η αυθεντική λύση. 
Τηρήθηκαν όλες οι παλιές αναλογίες, τα ανοίγματα και τα μεγέθη, σώθηκαν όλα τα παλιά τοιχία (φάρδους 0,60 εκ.), σε βαθμό 90%, όλο το ανατολικό τείχος του μύλου με την καμάρα, η παλιά καμάρα της χούρχουρης (η έξοδος του νερού). 

Σώθηκε ακόμα και ο υδατόπυργος/κρέμαση. Το βαγένι αντικαταστάθηκε και ντύθηκε με ξύλο. 

Η στέγη αντικαταστάθηκε πλήρως με παλιά κεραμύδια εξωτερικά και μια υπέροχη καλαμωτή εσωτερικά.

Η παλιά τεχνική χρησιμοποιήθηκε και στον τσατμά του τοίχου της πρόσοψης.

Κατασκευάσθηκαν μέχρι και σιδερένιες κλειδαριές και κλειδιά και τσεμπερέκια (πόμολα) για το μύλο. 

Η γούρνα του μύλου καθαρίστηκε και επισκευάσθηκε και όλα τα ξύλινα μέρη (σκάφες, κάλυπτρα, αποθηκευτικοί χώροι κλπ) σκοροφαγωμένα από τα χρόνια, κατασκευάσθηκαν από ντόπιο μαραγκό που τα αντέγραψε πλήρως. 

Ο νερόμυλος λειτουργεί όπως παλιά,αλέθει σιτάρι και με το αλεύρι του παρασκευάζονται τα ζυμαρικά,τα παξιμάδια και τα κουλουράκια του Παλιού Νερόμυλου. 

Το καφενείο ήταν και παλιά επιπρόσθετη λειτουργία του μύλου και σήμερα φιλοδοξεί να κρατήσει τον παραδοσιακό χαρακτήρα με προσφορά επιλεγμένων ροφημάτων, γεύσεων και ποτών.

Το μαγαζάκι που λειτουργεί στο ισόγειο προβάλει την πλούσια προσφορά της φύσης στη Μεσσηνιακή γαστρονομία διαθέτοντας μια ποικιλία τοπικών προϊόντων από γνήσια υλικά, που πολλά από αυτά ο σημερινός μυλωνάς μαζεύει από τα βουνά της περιοχής. 

Εξωτερικά δημιουργήθηκαν μικρές αυλές και λιακωτά και υπαίθριοι, σκεπαστοί χώροι και πετρόσκαλες και ξύλινες μικρές γέφυρες για την πλήρη επικοινωνία του μύλου με το περιβάλλον και το υπέροχο κτήμα που είναι στην πίσω πλευρά.
Στους εξωτερικούς χώρους και το κτήμα έγιναν πολύμηνες καλλωπιστικές εργασίες.

Καθαρίστηκε όλο το ποταμάκι που αποτελεί το όριο της ιδιοκτησίας και δημιουργήθηκε πρόσβαση ώστε να μπορεί να το απολαμβάνει κανείς όταν έχει νερό,τους 8 μήνες του χρόνου.

Ανανεώθηκαν οι υπέροχοι καλαμιώνες στην όχθη, στηρίχθηκαν οι κήποι, τοποθετήθηκε αυτόματος ποτισμός στα πλατάνια του ποταμού για τους καλοκαιρινούς μήνες.
Περιποιήθηκαν τα δέντρα και τα οπωροφόρα του κτήματος, δημιουργήθηκαν ειδικοί χώροι όπου φυτεύονται κηπευτικά και μυριστικά, διευκολύνθηκαν να αναπτυχθούν πάλι οι κισσοί και οι λυγαριές. 

Μέσα στο κτήμα δημιουργήθηκαν νερένιες διαδρομές, μικροί καταρράκτες και μια ωραία γούρνα που δέχεται τα νερά στο σημείο που ο κήπος στέκεται ψηλά από το ποταμάκι με ένα πανέμορφο ξύλινο φράχτη.

Οι ελεύθεροι χώροι, όπου δεν είναι καλυμμένοι με το χορτάρι που γεννάει η παρθένα γη,στρώθηκαν με στουρνάρι και μπαλάστρο.